Met Pasen werd er bij de opvang een paaseizoektocht georganiseerd, en Sander was van de partij om samen met Nora paaseieren te zoeken. Tenminste, dat was het plan. Er werd afgeteld en bij nul renden de kinderen en ouders over het veld om te gaan zoeken. Op twee kinderen na: Nora en haar vriendinnetje. Toen ik 's middags vroeg of ze nog paaseieren had gevonden: 'Nee, maar papa wel. Ik deed de bunnyhop.' Nora had als een konijntje rondgehupst en had Sander laten zoeken.
Na dit daverende succes bij de opvang, besloten we het met Pasen anders te doen. We deden onze eigen zoektocht in de tuin, waar ik een aantal eieren met cadeautjes erin had verstopt. Chocolade-eieren hoef je hier namelijk niet te verstoppen, die vind je nooit meer in dezelfde hoedanigheid terug gezien de temperaturen. De thuiszoektocht was wèl echt een succes, met veel enthousiasme is er gezocht, gevonden en gespeeld.
We wilden een ander stukje eiland ontdekken door met elkaar een wandeling te doen. 'The Ladder' van 500 treden heen en 500 terug kennen we inmiddels wel, en met Nora op je nek is iets anders dan vast ook leuk. We wilden naar de mijn lopen, een wandeling van zo'n twintig minuten waarbij je eerst afdaalt. Vol goede moed begonnen we met ons allen, maar Nora deed haar bijnaam al snel eer aan en begon als een echte luiwammes te piepen dat ze moe was en honger had. Na nog geen tien minuten was ik er wel goed klaar mee, en bij de eerste de beste platte steen hebben we gepicknickt. Het uitzicht was prachtig, we lieten het idee van een eindpunt in een wandeling los, en we genoten. Nadat de inhoud van de lunchdozen verorberd was, zei Nora dat ze weer blij en vrolijk was, en zin had om te wandelen. Daar trapten we mooi niet in, we zijn terug naar huis gegaan en hebben heerlijk in de haven gezwommen. Veel beter plan! Zeker omdat het baaitje waar we altijd zwemmen nu is uitgegraven. Het is nu dieper dan onze enkels, zodat Sander en ik er ook echt in kunnen afkoelen en er is zowaar een zandstrandje. Als luiwammes Nora is uitgezwommen, kan ze zich nog heerlijk met het zand vermaken.
David zwemt inmiddels hartstikke goed. Waar hij eerst nog ingepakt in een zwemvest, vleugeltjes en band rond z'n middel het water in wilde, heeft hij deze inmiddels ingeruild voor alleen vleugeltjes en een duikbril. Het is wat intensief om dan je hoofd boven water te houden, maar in tegenstelling tot z'n zus is David mooi niet moe te krijgen. Hij kijkt onder water of hij visjes ziet, en stoeien met papa in het water kan niet gek genoeg. Hij fietst tegenwoordig ook zonder zijwieltjes en voor het eerst mocht hij over straat naar een nieuw geopend winkeltje fietsen. Sander en ik hebben nog nooit zo gezweten, maar wij waren de enige die het spannend vonden. Hij deed het hartstikke goed! Op school wordt hij door zijn vriendjes gevraagd om de kar te duwen, trekken of om te fietsen met kindjes achterop, want hij is beresterk en heeft een uithoudingsvermogen waar je jaloers van wordt. David is naar een nieuwe naschoolse opvang, waar meer vriendjes van hem opzitten. Hij heeft het enorm naar zijn zin en vaak haal ik hem te vroeg op, want dan heeft hij nog niet op de trampoline gesprongen. Het is net een Duracellkonijntje die alleen 's nachts stil is en ligt als het lampje uitgaat.
Een aantal weken terug heeft een groep mensen een pad naar een stuk strand vrijgemaakt. Tijdens een orkaan of tropische storm, was er een stenenregen op het pad terecht gekomen, waardoor deze onbegaanbaar was. Wij zijn in ieder geval erg blij met deze opruimactie, het is een prachtig stukje waar je een supermooie zonsondergang kan zien. Ook hebben Sander en ik er allebei al een keer gesnorkeld en hebben we schildpadden en fikse haaien gespot!
Inmiddels hebben Sander en ik een leuk sociaal netwerk opgebouwd, en bij toerbeurt barbecueën we met elkaar. Dit is ontzettend gezellig en fijn, omdat het een groep is die allemaal nieuw is op het eiland. We delen ervaringen uit en prijzen onszelf gelukkig dat we hier wonen. Leuke bijkomstigheid is dat het weer het dus toelaat om heel het jaar rond de bbq aan te steken.
We hebben weer een aantal prachtige weken achter de rug, waarbij we wederom een inkijkje in ons leven konden laten zien aan het bezoek dat langskwam. Het voelt alsof we hier al heel lang zitten, omdat we onze draai wel echt gevonden hebben. 'Heel lang' is een relatief begrip, want ondertussen kunnen we zachtjes aan ook beginnen met aftellen naar de zomervakantie en deze gaan plannen en invullen.
Comments