Nog ruim 70 dagen op de aftelkalender. Marktplaats staat vol met onze spullen, en we zijn ook al aardig aan het inpakken. In deze blog een inkijkje in hoe David en Nora het hele avontuur lijken te ervaren.
De foto's die ik op Saba heb gemaakt, verschijnen sinds kort op de tv na het kijken van een filmpje. David stelt vragen en op elk antwoord, antwoordt hij steevast: 'Waarom?'. Nora is druk in haar spel, en elke keer als ze iets hoort wat op de foto staat, komt ze eraan gerend. Maar 30 seconden zijn kort, ze is elke keer net iets te laat om ook de foto te zien waar we het over hebben. Ze gaat weer verder met haar spel en het hele ritueel herhaalt zich een aantal keer achter elkaar.
Het kenmerkt hoe Nora erin lijkt te staan. Ze weet dat we naar Saba gaan met het vliegtuig, maar tijdsbesef is nog lastig. Ze weet dat we daar een huis hebben en dat heel veel spullen meegaan. Daar houdt het zo'n beetje op, verder doet Nora lekker haar eigen ding en merk je aan haar niets van het grote avontuur dat ook haar te wachten staat.
David daarentegen is er veel meer mee bezig. Hij begint enthousiast te worden, omdat hij er steeds meer van gaat begrijpen. Bij de foto's op de tv roept hij: 'Dat is mijn school!'. En op de meest onverwachte momenten stelt hij heerlijke kleutervragen.
'Mama, is ons huis daar groot?'
- Jazeker.
'Hebben we daar ook een boven?'
-Nee, dat niet. Maar het huis is wel groot.
'Dat kan niet. Een groot huis heeft een boven. En een zolder.
Mama, als ze daar geen boven hebben, hebben ze dan ook geen tandenborstels?'
- Die hebben ze daar zeker wel, ook daar poets je je tanden.'
Fikse tegenvaller.
Maar dat we met een taxi naar het vliegveld gaan, met het vliegtuig en een propellervliegtuigje gaan, maakt een hoop goed. Hij heeft een koptelefoon gekregen, om filmpjes te kijken in het vliegtuig. Want: er zit een tv in het vliegtuig!
Op Marktplaats verkocht ik een stoeltje van hem. Ik moest deze fout even herstellen. Na een paar dagen zag hij pas dat het stoeltje weg was uit zijn kamer. Tranen met tuiten, hij wilde zijn stoel terug. Ik legde hem uit dat de stoel niet mee kon naar Saba, en dat daar nu een ander kindje heel blij mee is. Voor David kopen we weer nieuwe dingetjes op Saba. 'Een roze mat?' Alsof ik het wist, bij de Ikea had ik een roze mat voor hem gekocht, en samen liepen we de inpakkamer in om de mat goed te keuren. Dolgelukkig.
Nora kwam met haar stoeltje aangesleept. Die mogen we ook verkopen, zij wil ook wel zo'n mat!
Comments