Fijne verjaardag to you!

Nora staat wat verward in de deuropening van haar slaapkamer. David, Sander en ik zingen uit volle borst verjaardagsliedjes. Maar we kunnen het eerste liedje niet afmaken, want Nora doet de deur dicht en gaat terug naar bed. Dit enthousiasme is ze niet gewend op de vroege morgen. Na een minuut of 10 komt ze de woonkamer in, zet haar verjaardagsmuts op en gaat op haar versierde stoel zitten. 'Nu mogen jullie zingen: Fijne verjaardag to you!' En wederom zingen we uit volle borst voor haar.

De rest van de dag geniet Nora enorm. Ze mag op haar school trakteren, en thuis kan ze een berg cadeautjes uitpakken die op de boot hierheen zijn meegekomen. David mag helpen uitpakken, zeer nobele taak. We versieren cake, eten taart, zingen nog meer liedjes en spelen heel de dag met het nieuwe speelgoed. We videobellen met familie en vanaf 5 uur is Nora op, ze ligt vroeg op bed en heeft een topdag gehad. Maar toch is het ook gek. We hoeven niet rond te rennen met gebak en drinken, geen huis vol bezoek. Als we ophangen na het videobellen zijn we 'gewoon' weer met ons viertjes. Gelukkig heeft Nora dus genoten, en wij daarmee ook.

De eerste storm heeft de boel ontregeld. Het onweerde en hier klinkt dat als oud en nieuw met al die bergen. Het was noodweer, een dag lang lag alles plat, omdat de wegen onbegaanbaar waren door al het water. Na alle regen waaide het vooral nog heel hard, tijd om naar buiten te gaan. Want met storm kun je extra hard met je fietsje van het hellinkje! David en Nora hebben weer wat nieuwe capriolen uitgevoerd, en genoten enorm van een dagje vrij. Door het weer kon de boodschappenboot niet komen, en wachten we een weekje extra op vers- en zuivelproducten.

Voor ons zijn dingen inmiddels zeer vanzelfsprekend. Maar we realiseren ons dat dit niet voor anderen geldt in Nederland. Waar wij inmiddels al aan gewend zijn, is moeilijk om te omschrijven. Des te meer omdat wij het van tevoren ook niet konden voorstellen. Zoals bijvoorbeeld de eerder genoemde boodschappenboot. Als het te hard waait of regent, kan de boot niet aanmeren op Saba en kun je bepaalde producten niet kopen en doe je het met wat je hebt. Water uit de kraan moet eerst in een kan met een filter, waar het idioot langzaam doorloopt, om het vervolgens pas te kunnen drinken. De koelkast dient ook als voorraadkast, want dan kunnen er geen beestjes in het eten komen. We draaien een wasje per week, gooien wc-papier in een prullenbak, douchen weinig en zeer snel en zijn blij met regen, zodat onze watertank aangevuld wordt. Zomaar wat voorbeelden.

We merkten dat dingen ineens gewoon werden toen we met de ouders van de buren stonden te praten die even op bezoek waren. Ze wilden zeker weten dat hun vlucht zou vertrekken later die middag, maar ze konden niet online inchecken. Betekende dit dat de vlucht niet ging? Nee, zeker niet. Maar online inchecken gebeurt hier niet. Internet is niet persé betrouwbaar en zelfs online betalen gebeurt hier niet. Want met alle facturen (internet, stroom, dagopvang) ga je naar het gemeentehuis en daar betaal je cash aan loket 2.

Terug naar de vlucht. Als een vlucht pas aan het einde van de middag gaat, kun je max een uur van tevoren bellen naar het vliegveld, eerder zit daar echt niemand. Je bagage wordt ook niet gecheckt, je kan als bezoeker heen en weer lopen wat je wilt, maakt hier allemaal niet uit. En dezelfde douane die je alleen rondom een vlucht kan bereiken, rijdt 's ochtends eerst naar de haven. Want als er een boot komt, zitten ze daar om daar de boel te regelen en zijn ze daar bereikbaar.

Deze zelfde ouders wilden een taxi naar het vliegveld, maar via Uber was er niemand bereikbaar. Werkt dat hier wel? Weer een negatief antwoord van onze kant, want je vraagt wat rond, of gaat gewoon naar een kruispunt en er is altijd wel iemand met wie je mee kan rijden. Grappig hoe wij dit soort gesprekken grappig vinden, terwijl we tot voor kort onszelf net zulke dingen hadden kunnen afvragen.

Volgende week is het alweer herfstvakantie en hoeven we even een weekje 's ochtends niet te haasten. De eerste periode van het schooljaar is al een eind achter de rug. We voelen ons hier op onze plek, genieten van veel tijd met elkaar en leuk werk. We weten dat veel mensen onze blog lezen, en hopelijk kunnen we een beetje een inkijkje geven in ons leven hier!